کد مطلب:3470 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا انسانهاي خوب آرزوي مرگ ميكنند؟

در اين باره چند نكته شايان توجه است:

1. آرزو و اشتياق به مرگ از نظر اسلام كار پسنديدهاي نيست و آنچه كه در پيشوايان معصوم: و اولياي الهي نسبت به مرگ وجود دارد، ياد انس با مرگ است نه اشتياق به مرگ و آرزوي آن، چنان كه حضرت عليميفرمايند: والله لابن ابي طالب آنس بالموت من الطفل بثدي امّه; به خدا قسم علي بن ابي طالب به مرگ از طفل به پستان مادرش، مأنوستر است.( بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 28، ص 233، مؤسسة الوفأ. )

اولياي الهي واهمهاي از مرگ ندارند. چون ميدانند با مرگ روحشان از تن مادي جدا شده و كمال خود را طي خواهد كرد و اين به معناي اشتياق آنان به مرگ و زود مردن نيست.

2. از نظر اسلام و اولياي الهي، مرگ افيون و عامل افسردگي نيست، بلكه عامل پويش و رويش است. از اين رو آنان با مرگ هميشه مأنوس بوده و به ياد آن هستند و همواره با اين فكر بر تلاش خود ميافزايند تا هنگام پرسش از چگونگي مصرف عمر خود شرمنده نشوند.

3. اولياي خداوند، مرگ را پلي براي گذر از اين دنياي فاني و رسيدن به آخرت جاوداني، ميدانند و ميدانند كه هر قدر در اين دنيا كمتر زندگي كنند كمتر آلوده خواهند شد و با مرگ زودتر به لقاي خداوند خواهند رسيد. از اين رو از مرگ واهمهاي نداشته و هر وقت كه فرا رسد، آن را با اشتياق ميپذيرند و حتي از خداوند ميخواهند، بهترين نوع مرگ (شهادت) را نصيب آنان كند.